Džanja je vrsta divlje šljive koju često vidite ugnječenu na putu, savijenih grana prepunih plodova tokom ljetnjih vrućina, zapostavljenu i podcijenjenu u nekom zaraslom dijelu vrta. Na žalost, to je veliki propust za sve. Ova voćka je stara oko hiljadu godina, lako naraste i pored puta u svim uslovima, rađa obilno svake godine bez obzira na to da li je bilo suše ili ne. To je vrlo rana vrsta, pa se plod bere od polovine juna. Može se naći u divljini, ali postoje i domaće sorte džanje, cibor, cibula, piše Agroklub.
U nastavku na portalu pišu da su se za ovu samoniklu vrstu šljive udomaćili razni nazivi, u zavisnosti od podneblja, pa je u pojedinim krajevima nazivaju: crvenolisna šljiva, mirobalena, trešnja šljiva, dženerika, džanarika, zerdelija, amula, okruglica, ranka, džanja, ranal, okruglica, trnošljiva i dr., a botaničari su je svrstali pod latinski naziv Prunus cerasifera.
Plodovi se jedu svježi, mogu biti crveni, žuti i narandžasti, od kojih se pravi rakija u narodu prozvana kao „brlja“ i to je jedan od razloga zašto je zapostavljena, te pekmez.
Smatra se nižerazrednim voćem jer ne zahtijeva posebne uslove, ni klimatske, ni zemljišne, otporna je, ne obolijeva i ne napadaju je štetnici, pa ne zahtijeva nikakvo tretiranje. U prirodi se mogu razlikovati po boji, veličini, okusu i vremenu zrenja, zato se ovom biljnom vrstom mogu stvoriti sorte koje će sazrijevati od polovine juna do sredine septembra, što predstavlja četiri mjeseca berbe i prerade.
Rijetko se u prehrambenoj industriji koristi sama, osim kao dodatak kada se stavlja u guste sokove, ali se nigdje na deklaraciji ne spominje kao sastojak.
Vjerojatno mnogi ne znaju, pa je iz tog razloga slabije i konzumiraju, da je bogata nutritivnim tvarima. Sadrži dosta vitamina, najviše A, B i C, minerale (fosfor i magnezijum), eterična ulja, pektin, organske kiseline i celulozu. Sadrži za organizam izuzetno povoljan odnos organskih kiselina jabučne, limunske, oksalne, taninske te obiluje voćnim šećerima. Prema nekim istraživanjima sadrži selen, a postoje i neke sorte koje su ljekovitije od mnogih kultivisanih vrsta šljive.
U narodnoj medicini se koristi kao sredstvo protiv zatvora, u slučaju bolesti jetre, srca, bubrega, povišenog krvnog pritiska, pa bi je zbog toga mogli više konzumirati kad je već u prirodi ima u izobilju.