Stefan je, prema predanju, bio prvi od sedam đakona, koje su sveti apostoli rukopoložili i postavili na službu oko pomaganja siromašnih u Jerusalimu. Zato je nazvan arhiđakonom. Živio je u grčkim oblastima Rimskog carstva i smatra se prvim hrišćaninom koji je stradao za Gospoda i zato se naziva Prvomučenikom.
Vjeruje se da stradanje Svetog Stefana dogodilo godinu dana posle silaska Duha Svetoga medju apostole, odnosno iste godine kada se Isus Hrist vazneo na nebo.
Kako kaže biblijsko svedočanstvo, Sveti arhiđakon Stefan bio je, kao i dvanaest velikih apostola, nadahnut silom Duha Svetoga. Činio je mnoga čudesa, pomagao ljudima i sva ta njegova dobra djela pominju se u Svetom Pismu Novog Zavjeta.
Kao i Hrista, Stefana su lažno optužili i uhapsili. Posle hapšenja, usledilo je suđenje na kome je osuđen na kamenovanje do smrti. Prema predanju, poslednje riječi Svetog Stefana bile su: “Gospode, ne uračunaj im grijeh ovaj”.
Običaj je da se tog dana iznosi božićna slama iz kuće. Naime, od davnina se vjerovalo u njenu čudotvornu moć, pa se ova slama pažljivo skupljala i polagala na drveće, u torove i svuda gde je trebalo podstaći rod i napredovanje.
Slama se iznosi najčešće u vinograd i posipa ispod čokota, radi boljeg roda grožđa. Stavlja se u gnijezda da kokoške bolje nose jaja i legu više pilića.
Zato se i danas zadržao običaj da se ova, božićna slama na Stevanjdan iznosi iz kuće i polaže na mesta gde je domaćinima bitno da imaju napredka (u poljima, njivama, baštama…)
Šta god da uradite sa njom, narod kaže, nikako je ne smijete bacati, a prema vjerovanju, trebalo bi da je uklone žene i to ćuteći – da se ne čuje da Božić odlazi!
Svetog Stefana Prvomučenika pravoslavna crkva slavi devetog januara, dok rimokatolička crkva 26 decembra.
ETOportal